அதிபுத்திசாலி அரசுப் பேருந்து அதிகாரிகள்

தென்னக ரயில்வேயின் வலைத்தளத்தில் நிகழ்ந்த நெரிசலால் தட்கல் டிக்கெட் பதிவு செய்ய முடியாமல் போனது. அன்றே கிளம்பியாக வேண்டியிருந்ததால் அரசு விரைவுப் பேருந்தில் இட நிலவரம் பற்றி விசாரித்தேன். மாலை வந்து பேருந்திலேயே பயணச் சீட்டு வாங்கிக் கொள்ளும்படி சொன்னார்கள். அதன்படி இரவு 7.30 மணிக்கு பேருந்து நிலையத்துக்குப் போனேன்.

புறப்படத் தயாராயிருந்த பெருநதில்  40 ஆம் இருக்கையில் அமரும்படி சொன்னார் நடத்துனர்.கடைசி வரிசையில் கடைசி இருக்கை .நிலமை அவசரம் . வேறு பேருந்து பார்க்க நேரமும் கடந்து விட்டதாகையால் பேருந்துக்குள் ஏறினேன். உள்ளே 40 ஆம் என் இருக்கையே இல்லை. கீழே இறங்கி நடத்துனரிடம் சென்றேன்.

' 40 ஆவது சீட்டுல உக்காரச் சொன்னீங்க, 40 ஆவது நம்பர் சீட்டே இல்லையே. 'என்று கேட்டேன். அவர் சொன்னார்.

' இருக்கு பாருங்க சார். '

' பாத்துட்டுத்தானே வந்து சொல்றேன்...'

'உங்களுக்கு சீட்டுதானே வேணும்.பின்னாடி கடைசி சீட்டுல உக்காருங்க. '

' அது 36 வது சீட். நீங்க சொன்ன மாதிரி 40 இல்ல.

பேருந்து நடத்துனர் இப்போது மிகவும் சலிப்படைந்து போனவராகத் தோன்றினார்.

' சார் ..வேணுன்னா  எல்லா சீட்டையும் எண்ணிப் பாருங்க எண்ணிப் பார்த்துட்டு 40 ல உக்காருங்க.'-  இது நடத்துனர் சொன்னது.

நான் சொன்னேன்- ' 36 வரைக்கும் தாங்க நம்பர் போட்டிருக்கு.அப்புறம் எப்படி 40 வரும்..? '

சிறிது தயங்கிய நடத்துனர் வேறு வழியில்லாமல் இப்போதுதான் உண்மையைப் போட்டு உடைத்தார்.

' அய்யா.ஆறு மாசத்துக்கு முன்னால பஸ்சுக்குள்ள இருந்த சீட்டெல்லாம் புடிங்கி எடுத்துட்டு நாலு எக்ஸ்ட்ரா சீட்டு சேத்து மாட்டியிருக்காங்க மொதல்ல இருந்தது 36. இப்ப இருக்கறது 40. ' என்று வெறுப்பாகச் சொல்லி விட்டு விடுவிடுவென்று போய்விட்டார்.

இந்தப் புதிய ஏற்பாடு விரைவுப் பேருந்துகள் மட்டுமல்லாமல் மாநகரப் பேருந்துகளிலும் செய்யப்பட்டுள்ளதாகத் தெரிகிறது.. இவ்வளவு திறமையாக ஏமாற்றுபவர்கள் அந்தப் பழைய எண்களை அழித்து விட மறந்து விட்டார்கள்.

என்ன ஒரு அதி புத்திசாலித் தனமான யோசனை பாருங்கள். பேருந்துக் கட்டணத்தை உயர்த்தி அதிருப்தியை சம்பாதித்துக் கொள்ளக் கூடாது. அதே நேரம் வசூலை அதிகரிக்க வேண்டும். அதற்காக அதிக இருக்கைகளைப் பொருத்தி பயணிகளை காலைக் கூட நீட்ட விடாமல் இம்சை செய்தாவது  பணம் பிடுங்கும் இந்த யோசனையை சொன்னது யாராக இருக்கும்...?

வேறு யார்..வாங்கும் புது டயர்களை வெளியில் விற்றுவிட்டு மாட்டி விட்டதாகக் கணக்கெழுதுகின்ற.....லாபகரமாக ஓடிக்கொண்டிருக்கின்ற அரசுப் பேருந்துத் தடத்தைக் குறிவைத்து  அதில் பினாமி பெயரில்  பஸ் ஓட்டி அரசுப் பேருந்தை முடங்க வைக்கின்ற.. ..இன்னும்  எத்தனையோ வழிகளில் மக்களின் பணத்தைச் சுரண்டி வாழ்கின்ற அதிகார வர்க்கத்தைச் சேர்ந்த ஒருவராகத்தான் இருக்கும்.

அவரும் அவர் குடும்பமும் வாழ்க... வளர்க..ஆமென்.

 பயணங்கள் ' சிறுகதை 

ஒவ்வொரு பெட்டியாக தடதடத்தபடி கிராசிங்கைக் கடந்து கொண்டிருந்தது ரயில். பஸ்சுக்குள் இருப்புக் கொள்ளாமல் கீழே இறங்கி ரயிலை வேடிக்கை பார்த்தான் வெங்கட்.

ஜன்னலோரமாகத் தெரிந்தன விதம் விதமான முகங்கள். இவர்களுக்காக
இரக்கப்படலாமா  என்று ஒரு கணம் யோசித்த மனம் மறுகணமே அதை மாற்றிக் கொண்டது. டாட்டா காட்டிய ஒரு குழந்தையின் உருவம் மறுபடியும் மனதில் சிறு நெருடலை ஏற்ப்படுத்தியது.

ஆனால் இந்த நேரத்தில் அவன் பார்த்தாக வேண்டும் என்று விரும்பிய அந்த முகங்கள் முதல் வகுப்பு குளிர் அறைக்குள் மூடப்பட்டுக் கிடந்தன.

' போங்கடா,,,போங்க..'

கடைசி சில பெட்டிகள் கடந்து கொண்டிருந்தன. ஒரு இனம் புரியாத நிறைவோடு  பஸ்சுக்குள் ஏற எத்தனித்தபோது கண்ணில் பட்ட ஒரு காட்சி அனிச்சையாக வெங்கட்டை இழுத்து நிறுத்தியது. கண்கள் சுருங்கி காட்சியை போகஸ் செய்தன.

கடந்து கொண்டிருந்த ரயிலின் ஜன்னலோரமாக வெங்கட்டின் அம்மாவும் அப்பாவும் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.வெங்கட்டின் உடல் ஒருமுறை அதிர்ந்து நின்றது.

' இவர்கள் எப்படி இந்த ரயிலில்...? '

ரயில் தொலைவில் சென்றதும் ரெயில்வே கிராசிங் கதவுகள் திறந்தன. காத்திருந்த வண்டிகள் நகர ஆரம்பித்தன. பஸ்சுக்குள்ளிருந்து யாரோ கூப்பிட்டது வெங்கட்டின் காதுகளில் விழவேயில்லை.அவனுடைய உள்மனம்
வேக வேகமாக சூழ்நிலையை அனலைஸ் செய்தது..

' இவர்கள் எப்படி இந்த ரயிலில் ..? '

காசி யாத்திரை போய்வரவேண்டும் என்று அவர்கள்  ரொம்ப நாளாகவே சொல்லிக்கொண்டுதான் இருந்தார்கள்.ஆனால் திடுதிப்பென்று அவர்கள் கிளம்பி விடுவார்கள் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை.

இது அவர்களுடைய தப்பில்லை.மகன் உயிரோடு இருக்கிறானா என்பதைக் கூடத் தெரிந்து கொள்ள வழியில்லாத நிலையில் விடப்பட்டிருக்கும் அவர்களிடமிருந்து அவன் எதை எதிர்பார்க்க முடியும்..?

' ஆனால் அவர்கள் ஒருபோதும் காசிக்குப் போகப் போவதில்லையே....சாவை நோக்கியல்லவா அவர்கள் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்..'

பெற்ற மகனே திட்டமிட்டுத தீட்டிய சதியில் சிக்கிச சிதையப்போகும் ரயிலில் அவர்கள் சந்தோஷமாகப் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.

சட்டென்று நினைவுகளிலிருந்து விடுபட்ட நக்சலைட் வெங்கட ரெட்டி கடைசியாக ஒரு பையன் தன்னுடைய பல்சரைக் கிளப்பிக் கொண்டிருப் பதைப் பார்த்தான்.அவனை அப்படியே சீட்டிலிருந்து பிடுங்கிப் போட்டுவிட்டு வண்டியில் ஏறிய வெங்கட ரெட்டி திரும்பி சாலையிலிருந்து விலகி மரங்களுக்கிடையே இருந்த ஒத்தையடிப் பாதை வழியாக குறுக்கு வழியில் ரயிலைத் துரத்தத் தொடங்கினான்.

தண்டவாளத்துக்கு அருகே புதர்களில் மறைந்திருந்த தோழர்கள் மூவரும் தொலைவில் ரயில் வரும் சத்தத்தைக் கேட்டு அடுத்த நடவடிக்கைக்குத் தயாரானார்கள்.அப்போது பின்புறத்திலிருந்து கேட்ட வாகனச் சத்தத்தில் உஷாரான தோழர்களின் கைகள் துப்பாக்கிகளை உயர்த்தின.உயர்த்திய வேகத்திலேயே துப்பாக்கிகள்  கீழே தாழ்ந்தன.

வெங்கட ரெட்டியின் வேண்டுகோள்கள் ,மன்றாடல்கள் எதுவும் தோழர்களிடம் பலிக்கவில்லை.

' எல்லாவற்றையும் துறந்துவிட்டுத்தான் இயக்கத்துக்கு வந்திருக்கிறோம். இங்கே ஆசாபாசங்களுக்கு இடமில்லை.ஆபரேசன் ஏற்கனவே துவங்கிவிட்டது.எந்தக் காரணத்துக்காகவும் அதை நிறுத்த முடியாது.' 

அவர்கள் உறுதியாகச் சொல்லிவிட்டார்கள்.ரயில் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. வெங்கட்டுக்கு எந்த வழியும் தெரியவில்லை.பிடித்து இழுத்த தோழர்களை உதறிவிட்டு தண்டவாள த்தில் ஏறி ரயிலை நோக்கி ஓடினான்.

ரயிலின் ஓட்டுனர் திடீரென்று எதிரே சிவப்பு நிறத்தைப் பார்த்தார்.அது என்னவென்று அவர் புரிந்துகொள்வதற்குள் கையில் சிவப்பு நிறக் காட்டுப் 
பூக்களோடு  தண்டவாளத்தின் மீது ஓடி வந்துகொண்டிருந்த அந்த இளைஞனை ரயில் நெருங்கிவிட்டிருந்தது.அதே நேரத்தில் அந்த இளைஞன் தடுமாறி தண்டவாள த்தின் மீது குப்புற விழுவதையும் ரயிலின் ஓட்டுனர் பார்த்தார்.அவசரமாக பிரேக்கை இழுத்தார்.

போலீஸ் மோப்பநாய் தண்டவாளத்தில் புதைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த வெடிகுண்டை கண்டுபிடித்து விட்டது.வெடிகுண்டு அப்புறப் படுத்தப்பட்டு பல கிலோமீட்டர்களுக்கு தண்டவாளம் முழுமையாகச் சோதிக்கப்பட்டபின் ரயில் கிளம்பத் தயாரானது.முதுகில் தோழர்களின் துப்பாக்கிக் குண்டுகள் பாய்ந்து ரயில் மோதியதில் முகம் சிதைந்து கிடந்த வெங்கட ரெட்டியின் உடல் அப்புறப் படுத்தப்பட்டபோது அதைப் பார்த்து வெங்கட ரெட்டியின் தாய் சொன்னார் .

' .யார் பெத்த பிள்ளையோ ..பாவம்..'

கவிதை-' சாமி மரம் '

கருக்கலில் காய்ச்சில் குருவி தேடிய 
ஒத்தை வீட்டுப் புளிய மரம் 

தாவடி கொப்பு விளையாடி 
காலை ஒடித்துக் கொண்ட 
கண்மாய்க்கரை வாகை மரம் 

பட்டப் பகலிலும் குகை போல 
நிழல் கருத்துக் கிடக்கின்ற 
கோயில் திடல் ஆலமரம் 

குரங்கொன்றைக் கண்டுபிடித்துக் 
கும்மாளம் போட்ட 
குளக்கரை அரசமரம் 

இது எதுவுமே 
இப்போது இல்லை 

மடைக்கரை ஆலமரத்தை 
மட்டும் 
வெட்டவிடாமல் காப்பாற்றிக் கொண்டிருக்கிறார் 
அதன் கீழே குடியிருக்கின்ற 
மடைக்கருப்பர் சாமி 


                                                                                                       அந்த சாமி மரம் 

கவிதை-' டவுன் பசு '

தொட்டியில் விழ விழ
காணாமல் போனது எச்சில் இலை
வேலை மிச்சமாவதில்
உணவு விடுதிக்காரருக்கு மகிழ்ச்சி
தோசை சாப்பிட வந்த
சின்னப்பயல் கேள்விதான் உறுத்தியது
'பசு புல் மேயும் என்றுதானே
மிஸ் சொல்லித் தந்தாங்க..?

மஞ்சள் சுரிதார் -சிறு சிறுகதை

                                 

                     

சுமதிக்கு தோழி சந்திரா மீது பயங்கரக் கோபம். காரணம் சின்னதுதான்.

திடீரென்று கொட்டித் தீர்த்த பேய்மழையால்   தென்மாவட்டங்கள் வெள்ளக்காடாக மாற , வீடுகளை இழந்து மாற்றுத் துணி கூட இல்லாமல் தவித்த ஜனங்களுக்காக தன்னார்வத் தொண்டர்கள்  நாடு முழுவதும் நன்கொடைகள் சேகரித்தார்கள்.

சுமதியின் கல்லூரி விடுதிக்கும் அப்படி ஒரு குழு வந்து துணிகளை சேகரித்த போது சந்திரா தன்னுடைய சில உடைகளைக் கொடுத்தாள். சுமதி அப்போது அறையில் இல்லாததால் சுமதியின் சார்பாக அவளுடைய பழைய சுரிதார் ஒன்றையும் கொடுத்து விட்டாள் .அதுதான் தப்பாகி விட்டது.

 மஞ்சள் கலரில் சிவப்புப் பூக்கள் போட்ட அந்த சுரிதார் சுமதியின் பேவரிட் ஆடையாம். அதை எப்படிக் கொடுக்கலாம் என்று சந்திராவோடு சண்டைக்கு வந்துவிட்டாள்  சுமதி. நாள் முழுவதும் நடந்த சண்டை ஒரு வழியாக சாயந்திரமாகத்தான் முடிவுக்கு வந்தது.

அன்று இரவு பத்து மணிக்கு டீவீயில் புயல் அபாயம் பற்றிய செய்தி ஒன்று ஒளிபரப்பானது. காலையில் அந்தப் புயல் சென்னையை நோக்கி நகருவதாக அறிவிக்கப்பட்டது. மத்தியானம் ஒரு மணிக்கு வரப்போகும் ' தானே ' புயல் பேரழிவை ஏற்படுத்துவதாக இருக்கும் என்று விடுக்கப்பட்ட  எச்சரிக்கை பெரும்  பீதியைக் கிளப்பியது.

பள்ளி கல்லூரிகளுக்கு விடுமுறை அறிவிக்கப்பட்டது.சுமதியின் கல்லூரி நிர்வாகம் விடுதியை மூட முடிவெடுத்து மாணவிகளை உடனடியாக சொந்த ஊர்களுக்குப் போய்விட உத்தரவிட்டது.

கோயம்பேட்டில் பஸ் ஏறியபோதே லேசாக மழை தூறத் தொடங்கியது. பலத்த மழைக்கிடையில்தான் சுமதி கிராமத்தில்  இறங்கி வீட்டுக்குப் போய்ச் சேர்ந்தாள் .அப்போதே காற்றும் ஆரம்பித்து விட்டது. ஓலைக் குடிசைக்கு வெளியே மழையின் இரைச்சலும் காற்றின் ஓலமும் கேட்க மின்சாரம் இல்லாத இரவு நெஞ்சில் பயத்தை ஏற்படுத்தியது.

விடிகாலையில் துவங்கியது அந்த பயங்கரம். கடலூருக்கு அருகே கரையேறத் தொடங்கிய தானே புயல் கோரத் தாண்டவமாடி சுற்று வட்டாரப் பகுதிகளைப் புரட்டிப் போட்டது. மரங்கள் பிடுங்கி எறியப்பட்டன. வீடுகள் பிய்த்தெறியப் பட்டன.

புயல் கரை கடந்த பல மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு ஒரு தொண்டுக் குழு படகுகளில் வந்து இறங்கியது. வீடுகளை ..உடைமைகளை இழந்து வெட்டவெளியான மேட்டுப் பகுதிகளில் பசியோடும் குளிரோடும் போராடிக்கொண்டிருந்த மக்களுக்கு தொண்டர்கள் சாப்பாட்டுப் பொட்டலங்களையும்  போர்வைகளையும் மாற்று உடைகளையும் வழங்கினார்கள்.

கூட்டத்தோடு கூட்டமாக குந்தி அமர்ந்திருந்த சுமதியும் கைநீட்டினாள் .அவள் கைகளில் ஒரு மாற்றுடை வைக்கப்பட்டது. அது மஞ்சள் கலரில் சிவப்புப் பூக்கள் போட்ட சுரிதார்.

சென்னை அரசு அருங்காட்சியகம்

தமிழ்நாடு செய்திப் பிரிவு மற்றும் அருங்காட்சியக இயக்ககத்துக்காக நாம் உருவாக்கிய ஆவணப் படத்தின் தமிழ் மொழி வர்ணனையை இங்கே தந்துள்ளோம்.படத்தைப் பார்க்கவும் அழைக்கிறோம்.

«ðóóê˜èÀ‹ ñ£ñ¡ù˜èÀ‹ îƒè÷¶ CˆF¬ó„ ꣬ôJ™ «êèKˆ¶ ¬õˆî ÜKò è¬ôŠ ªð£¼†è¬÷ ñªò£ˆî ñ¡ù˜èœ îñ¶ Üóê¬õ‚° Müò‹ ªêŒî«ð£¶ Üõ˜èOì‹ ªð¼¬ñ»ì¡ 裆® ñA›‰î G蛫õ HŸè£ô ܼƒè£†Còèˆ «î£¡ø½‚° Ü®Šð¬ìò£è அமைந்தது.ñ‚è÷£†C ñô˜‰î H¡ù˜ ܉î ÜKò è¬ôŠªð£¼† è¬÷ 蟫ø£¼‹ ñŸ«ø£¼‹ 致 ñA›‰¶ ÝŒ¾ ªêŒ¶ ܬõ  ªêŒFè¬÷ ܬùõ¼‹ ¸è˜‰¶ ðò¡ªðÁ‹ õ¬èJ™ ܬñ‚èŠð†ì¬õ«ò Þ¡¬øò ܼƒè£†Còèƒèœ.

ñ‚è÷£†C ñô˜‰î H¡ù˜, ܉î ÜKò è¬ôŠ ªð£¼†è¬÷‚ 蟫ø£¼‹ ñŸ«ø£¼‹ 致 ñA›‰¶ ÝŒ¾ ªêŒ¶ ܬõ  ªêŒFè¬÷ ܬùõ¼‹ ¸è˜‰¶ ðò¡ªðÁ‹ õ¬èJ™ ܬñ‚èŠð†ì¬õ«ò Þ¡¬øò ܼƒè£†Còèƒèœ. ܼƒè£†Còè Þò‚èˆF¡ ºî™ ð®ò£è‚ è™èˆî£ ïèK™ ºî¡ºîô£è 'Þ‰Fò ܼƒè£†Còè‹'  «î£ŸÁM‚èŠ ð†ì¶.Ü Ü´ˆî ð®ò£è 1851- Ý‹ ݇®™ ªê¡¬ù Üó² ܼƒè£†Còè‹ GÁõŠð†ì¶.𣶠޶ Þ‰Fò£M¡ Þó‡ì£õ¶ ðö¬ñò£ù ܼƒè£†Còèñ£è¾‹ ðô  裆C‚Ãìƒè¬÷ˆ î¡QìˆF™ ªè£‡´ îù¶ ÜKò «êèKŠ¹è÷£™ I辋 ¹è› õ£Œ‰î ܼƒ 裆Còèñ£è¾‹ Fè›Aø¶. ªê¡¬ù ܼƒè£†CòèˆF™ àœ÷ ²ŸÁ ²õ˜ ãø‚°¬øò 160 ݇´èœ ðö¬ñ õ£Œ‰î¶.. º¡è†®ìˆF¡ àœ Ã¬óJ™ õ‡í æMòƒèœ ñ‚èO¡ ñùƒè¬÷‚ èõ¼‹ õ¬èJ™ b†ìŠð†´œ÷ù. Þî¡ ²ŸÁŠ¹øƒèO™ ªð™Tò‹ è‡í£® æMòƒèœ àœ÷ù. ªð¼‹ð£½‹ ¹¬îò™ ªð£¼œè÷£èŠ ªðøŠð†ì  Þ‰¶‚ èì¾÷ó¶  èŸCŸðƒè¬÷‚ ªè£‡ì  å¼ Y˜I° ªî£°Fò£è Þ‰¶„ CŸðƒèœ 裆C‚Ãì‹ Ü¬ñ‚èŠ ðட்´œ÷¶.

vîðF' â¡Á ܬö‚èŠð´‹ Þ‰Fò ñó¹„ CŸð‚ è¬ôJ™  «î˜‰î ð¬ìŠð£Oèœ î‹ ²ò G¬ôJL¼‰¶ M´ð†´ îõ G¬ôJ™ «î£Œ‰¶  à¼õ£‚°A¡ø õ®õˆ¬îˆ îƒèœ èŸð¬ùJ™ 致 ÜF™ å¼G¬ôŠ ð†´ à¼õ£‚Aˆ î‰î¬õ à¡ùîñ£ù ð¬ìŠ  ð£ŸøL¡ ªõOŠð£´è÷£ù Þ‰î„ CŸðƒèœ.

. AH 19 Ý‹ ËŸø£‡®¡ HŸð°FJ™ ªî£ìƒA A.H.20 Ý‹  ËŸø£‡®¡ ºŸð°F õ¬óò£ù è£ôè†ìˆF™ îI›ï£´, ݉Fó‹ ñŸÁ‹ è¼ï£ìèŠ ð°FèOL¼‰¶ Fó†ìŠð†ì êñí„ CŸðƒè¬÷‚ ªè£‡ìî£è ªê¡¬ù ܼƒè£†Còè êñí„ CŸðƒèœ 裆C‚Ãì‹  M÷ƒ°Aø¶.

º‚F ªðÁõîŸè£è à‡í£ «ï£¡H¼‰¶ àJ˜ ¶ø‰î   êñí˜èÀ‚è£è â¿ŠðŠð†ì G¬ù¾‚ èŸè÷£ù GoF É‡èœ CŸðˆ ªî£°Fè¬÷»‹ 虪õ†´Š  ªð£PŠ¹è¬÷»‹  î¡Qìˆ«î ªè£‡´ Þ‰î‚ è£†C‚ ÃìˆF™ å¼ CøŠð£ù Þìˆ¬îŠ H®ˆ¶œ÷ù.

Þ¶ ªê¡¬ù ܼƒè£†CòèˆF¡ î£õóMò™  裆C‚Ãì‹. Þƒ«è 裆CŠ ªð£¼†èœ 'õ¬èŠð£†´ˆ î£õóMò™' ñŸÁ‹ 'ªð£¼÷£î£óˆ î£õóMò™' âù Þ¼ 裆C‚ ÃìƒèO™ ܬñ‚èŠð†´œ÷ù.

ªî£¡¬ñò£ù 'AKŠ«ì£«è‹'Yó£ù Ý™è£‚èœ ñŸÁ‹ è£÷£¡èœ ªî£ìƒA ðKí£ñ õ÷˜„C G¬ôèO™  î£õóMò™ ꣘‰î ªð£¼†èœ 裆CŠð´ˆîŠ  ðட்´œ÷ù. ªð‰î‹ ñŸÁ‹ ýK‚è˜ õ¬è𣆴 º¬øJ™ Ì‚°‹  î£õóƒèO¡ °´‹ðƒèœ ܬñ‚èŠð†´œ÷ù. Þ¬ôèO¡ ¹øˆ«î£Ÿø‹,ñèó‰î„ «ê˜‚¬è, è¼¾Áî™, ðöƒèœ ñŸÁ‹ M¬îèœ ÝAò¬õ ñ£FKèœ õ£Jô£è ¹øˆ«î£ŸøMò™ 裆CŠªð†®J™ ܬñ‚èŠ ð†´œ÷ù.

埬ø àJóµ àJKèOL¼‰¶ ð™½Jóµ èìŸè¬÷èœ õ¬ó Ý™è£‚èœ õ¬èŠð´ˆîŠ ð†´œ÷ù. 'ýLªñì£ 'âùŠð´‹ ²‡í£‹¹Š ð®õ«ñPò àJóµ„ ²õ¬ó‚ ªè£‡ì å¼ õ¬è Ý™è£ °PŠHìˆî‚è‹.

Þ¬îò´ˆ¶  裇ð¶ ð£C Þù õ¬èèœ. ð£CJ¡ àô˜ î£õó ñ£FKèœ, ñ£˜‚«è¡Sò£M¡ î£ôv,ñŸÁ‹ ßó G¬ôŠ ð£¶è£Š¹ˆ î£õóƒèÀ‹ Þƒ° 裆CŠ  ð´ˆîŠ ð†´œ÷ù..

 ÞŠ«ð£¶ 裇𶠪ìK†«ì£çð†´èœ â¡ø ªðóEèO¡ «êèKŠ¹.ÞõŸÁœ àJ¼œ÷ î£õóƒèÀ‹ ¹¬î»JKŠ ð®õƒèÀ‹ Ü샰A¡øù.CL‚裠 ªð£F‰¶œ÷ è¬÷‚ ªè£‡ì '°F¬óõ£™' âùŠ ð´‹ 'ß‚Mªê†ì‹' ÞF™ °PŠHìˆî‚è å¡Á.

Fø‰î G¬ô M¬îˆ î£õóƒèœ 裆CŠªð†®J™ õ£¿‹ ¹¬î»JKò£ù Tƒ«è£¬ð«ô£ð£, ¬ê‚v,¬ð¡ ˹ ñŸÁ‹ c†ì‹ àœO†ì¬õ 裆CŠð´ˆîŠ ð†´œ÷ù. Í´G¬ô M¬îˆ î£õóƒè÷£è ä‹ð¶‚°‹ «ñŸð†ì  °´‹ðƒèO¡ àô˜G¬ôˆ î£õóƒè¬÷‚ 裇A«ø£‹.

1880 ™ F¼MØ ñ¡ùó£™ õöƒèŠð†ì «ó£v¾† ñŸÁ‹  ݇´ õ¬÷òƒè¬÷‚ 裆´A¡ø «î‚° ñóˆF¡ °Á‚° ªõ†´ˆ «î£Ÿøƒèœ Þ‰î‚ ÃìˆF¡ CøŠð£ù 裆Cè÷£°‹.

ñQîK¡ õ£›M™ à‡®»‹ à¬ì»‹ à¬ø»Àñ£èŠ ðò¡ð´A¡ø î£õó õ¬èèœ ªð£¼÷£î£óˆ î£õóMòŸ ÃìˆF™ õ¬èŠð´ˆîŠ ð†´œ÷ù. â¿ð¶‚°‹ «ñŸð†ì ˆ î£õó õ¬èèÀ‹ ¹™ Þùˆ¬î„ «ê˜‰î 輋Hù õ¬èèÀ‹ ºŠð¶ õ¬èò£ù ªï™ õ¬èèÀ‹ «è£¬óèœ, ð£ùƒèœ,HC¡èœ, èìŸè¬÷èœ,î£Qò‹ ñŸÁ‹ 𼊹 õ¬èèœ,â‡ªíŒ õ¬èèœ,ñê£ô£Š ªð£¼†èœ, Þô£AKŠ ªð£¼†èœ, õ£ê¬ùŠ  ªð£¼†èœ, ñ¼‰¶Š ªð£¼†èœ,Üö° ê£îù‚èÀ‚è£ù ÍôŠªð£¼†èœ ÝAò¬õ Þƒ«è 裆C‚° ¬õ‚èŠð†´œ÷ù.                                                                             îŸè£ô ¹Fò ªî£N™¸†ð‚ 致H®Š¹èÀ‚ªè™ô£‹ º¡«ù£®ò£è ÞòŸ¬è Cø‰î ܬñŠ¹è¬÷‚  ªè£‡´œ÷¬î  M÷‚°‹ õ¬èJ™ ܬñ‰¶œ÷ GöŸðì‚ è£†C 塬ø»‹ Þƒ«è è£íô£‹.

ªê¡¬ù ܼƒè£†CòèˆF¡ MôƒAò™ HK¾ å¼ º‚Aòñ£ù 裆C‚Ãì‹. CPò MôƒAùˆFL¼‰¶  ð£Ö†®èœ õ¬ó ð™«õÁ õ¬è MôƒAùƒèœ Þƒ«è  è£†C‚° ¬õ‚èŠð†´œ÷ù.MôƒAò™ HKM¡ ºèŠH«ô«ò 60 Ü® c÷ FIƒAôˆF¡ ⽋¹‚ ô‹ Ü´ˆî£è 10 Ü® àòó ò£¬ùJ¡ ⽋¹‚ ô‹   ð£˜¬õò£÷˜è¬÷‚ èõ˜Aø¶.

Üò™ï£†´ Môƒ°èœ ÃìˆF™ ªï¼Š¹‚«è£N, èƒè£¼, ð…êõ˜í‚AO, H÷£®ðv «ð£¡ø ÜKò MôƒAùƒèÀ‹ á˜õù ÃìˆF™ ªî¡Q‰Fò õ¬è  𣋹èœ,ð™Lèœ, ݬñèœ ñŸÁ‹ ºî¬ô蜠 裆C‚° ¬õ‚èŠ ð†´œ÷ù. ðø¬õèœ ÃìˆF™ ªî¡Q‰Fò£M™ è£íŠð´‹ ܬùˆ¶ õ¬èŠ ðø¬õèÀ‹ 裆CŠð´ˆîŠð†´œ÷ù.ð£Ö†®èœ ÃìˆF™ ªðKò õ¬è MôƒAùƒè÷£ù Cƒè‹, ¹L, CÁˆ¬î, èó®, ñ£¡èœ, °óƒ°èœ,裆´ Ý´èœ ÝAò¬õ ï¡° ðîŠð´ˆîŠð†´ 裆CJ™ Þì‹ ªðŸÁœ÷ù.

º¶ªè½‹ðŸø¬õ õ¬è𣆮™ èìŸð…²èœ, ðõ÷ƒèœ, ªñ™½ìLèœ, èœ, Ì„Cèœ ÝAò¬õ»‹ Üö°ø‚ 裆CŠð´ˆîŠ ð†´œ÷ù.

ªê¡¬ù Üó² ܼƒè£†CòèˆF™ ñ£QìMòL¡  â™ô£Š HK¾è¬÷»‹ àœ÷ì‚Aò 裆CŠ   ªð£¼†è¬÷ˆ î¡ùèˆ«î ªè£‡´œ÷ Þ¶  ' Þ‰Fò ¶¬í‚è‡ì ñ£QìMòL¡ «î£ŸÁõ£Œ' âùŠ ªð£¼ˆîñ£è„ ²†®‚ 裆ìŠð´Aø¶.
Þ‰Fò£M¡ º‰¶ õóô£ŸP™ ªê¡¬ù‚°Š ªð¼¬ñ  î‰î ÜKò Þ¼ ðöƒèŸè£ô‚ è¼Mè÷£ù 'ð™ô£õó‹ ªê¶‚°‚ è¼M'»‹ ܉Fó‹ð£‚è‹ '¬è‚ «è£ì£K'»‹ Þƒ«è º‰¶ õóô£ŸÁŠ HKM™ Þì‹ ªðŸÁœ÷ù.
ñ£‰î‚ èóƒ° G¬ôJL¼‰¶ 'GI˜‰î ñQî¡',' ¬è «î˜‰î ñQî¡', 'ÜPõ£˜‰î ñQî¡' âù ñQî °ôˆF¡ ð™«õÁ ð®ñ õ÷˜„C G¬ôèœ àìŸÃÁ꣘ ñ£QìMò™ 裆C‚ ÃìˆF™ Üö°ø‚ 裆CŠð´ˆîŠ ð†´œ÷ù.
C‰¶ªõO ï£èKè‚ è£†C‚ ÃìˆF™ Þì‹ ªðŸP¼‚ A¡ø Þó‡´ ²´ñ‡ î£Qò‚ °F˜èÀ‹,ÜõŸPL¼‰¶ Fó†ìŠ ð†ì èK‰î «è£¶¬ñ ñEèÀ‹,ªê‹¹-èŸè£ô‚ è£ôˆ¬î„ «ê˜‰î ªê‹¹ ñŸÁ‹ 蟫è£ìKèÀ‹ ÝF„ê  ï™Ö˜ Ü蛾èO™ ªõOŠð†ì ªõ‡èôˆî£ô£ù  ˆ ªîŒõ„ CÁ¾¼‚èÀ‹ îI›ï£†®¡   ªð¼‹¬ðò£Á ñŸÁ‹ ݉Fó‚ Aó£ññ£ù êƒè£õó‹ ÝAò ð°FèO™ Ü蛉ªî´‚èŠð†ì 裟Á àœ ¸¬ö‰¶ ªõO«òÁ‹ õ¬èJ™ CÁ ¶¬÷è¬÷‚  ªè£‡ì ßñŠ «ð¬öèÀ‹ Þƒ«è 裆CŠð´ˆîŠ  ð†´œ÷ Iè ÜKò õ¬èŠ ðö‹ ªð£¼†è÷£°‹.
îIöè ݬùñ¬ô‚ è£ì˜ Þùˆ¶ Ýìõ˜ ñŸÁ‹ ªð‡èO¡ ñ£˜ð÷¾ ²¬î„ CŸðƒèœ, ݉Fó ï™ô ñ¬ôŠð°F ªê…²Š ðöƒ°®Jù˜ ªï®¶ò˜‰î ñ¬ôŠ ð£¬øèO™ «î¡ â´‚èŠ ðò¡ð´ˆFò «õ¬ôŠð£†´ˆ Fø¡ I‚è Hó‹¹ ãEèœ, I°‰î ÜPõ£Ÿø«ô£´ à¼õ£‚èŠð†ì  «èó÷ ñ£Gô º¶õ˜ Þù ñ‚èO¡ M™ ¶Šð£‚Aèœ,ªî¡ îI›ï£†´ ñ‚èœ Ièˆ Fø¬ñ«ò£´ ðò¡ð´ˆFò «õ†¬ì ñŸÁ‹ «ð£˜‚ è¼MèO™ å¡ø£ù 'õ÷K' Ü™ô¶ 'õ¬÷ˆî®'èO¡ ªî£°Š¹èœ ÝAò 裆CŠ ªð£¼†èœ Þù‚°¿ åŠð£ŒMò™ 裆C‚ ÃìˆF™ ¬õ‚èŠð†´ 裇«ð£¼‚° ñø‚è º®ò£î ÜÂðõˆ¬îˆ î¼A¡øù.
Þƒ«è ܬñ‰¶œ÷ ´Š¹ø„ êñò‚ 裆C‚ Ãì‹ ð‡¬ìò ñ‚èO¡ õN𣆴 º¬øè¬÷ 𣘬õ ò£÷˜èœ ªîK‰¶ ªè£œÀ‹ õ¬èJ™ ܬñ‚èŠ ð†´œ÷¶.ñô𣘠èìŸè¬ó«ò£ó‹ è¬ó 嶃Aò «èó÷   ñ£Š÷£ Þ²ô£Iò ñ‰Fóõ£Fèœ ðò¡ð´ˆFò ñ‰FóŠ ð£¬õèœ,݉Fó ñ£Gô ñ£Fè˜ ê£F‚ °¿Mùó£™ F¼ñ¬ô ªõƒè«ìêŠ ªð¼ñ£À‚° «ï˜„¬êŠ  ªð£¼÷£è ÜO‚èŠð†ì I芪ðKò Ü÷M÷£ù  è£ôEèœ,åKê£ ñ£Gô‚ 裆´õ£Cè÷£ù' ªè£‰î˜' ðöƒ°® ñ‚èœ îƒèO¡ ñ…êœ M¬÷„꽂è£è 'ªñK' â¡Â‹ ªîŒõˆ¶‚° ñQî˜è¬÷Š ðLJìŠ ðò¡ ð´ˆFò ñóˆî£ô£ù ðLˆÉ‡èœ ݃A«ôò˜ ݆CJ™ à¬ìˆ¶ b‚A¬óò£‚èŠð†ì «ð£¶ ÜN‰¶ «ð£è£ñ™ â…Cò å¼ ðLˆ ɇ ÝAò¬õ Þƒ«è Y˜ðì ܬñ‚èŠð†´œ÷ù.
îIöè ´Š¹ø ñ‚èO¡ ²´ñ‡ ð¬ìŠð£Ÿø½‚°„ ꣡Á ÃÁ‹ 'î…ê£×˜ ²´ñ‡ CŸðƒèœ',F¼õ£Ï˜‚ «è£MLL¼‰¶ ªè£‡´ õóŠð†ì ð…êºè õ£ˆFò‹, üôîóƒè‹ «ð£¡Á Þ¬ê ܬô¬ò à¼õ£‚°‹ ; è£wì îóƒ ' â‹ ñóˆî£ô£ù Ü®J¬ê‚ è¼M, ð˜Iò  ®™ ðò¡ð£†®™ Þ¼‰î Ièˆ ªî£¡¬ñò£ù îIöè ' ªêƒ«è£†´ ò£› 'Þ¬ê‚è¼MJ¡ Þ¡ªù£¼ õ®õñ£ù ÜöAò Hˆî¬÷«õ¬ôŠð£´èÀì¡ Ã®ò ' 꾡 ' ÝAòù Þƒ«è CøŠð£ù º¬øJ™ 裆CŠ ð´ˆîŠð†´œ÷ù.
Ü´ˆ¶ ï‹ è‡è¬÷‚ èõ˜Aø¶ ð‡¬ìò Ý»îƒèO¡ ÜEõ°Š¹.ºöƒ¬è õ¬ó Í´‹ ¬è»¬ø«ò£´  ܬñ‰î î…ê£×˜ êó«ð£T ñ¡ùK¡ '¬è»¬ø‚ èˆF', ªð£¡ GøˆF™ èì¾÷˜èO¡ à¼‚èœ ªð£P‚èŠð†´ è¬ôŠ ªð£¼†è÷£è¾‹ Fè›A¡ø «ð£˜õ£œèœ, ÜŠê™  è£¬ù‚ ªè£™ô ñ£ñ¡ù¡ Cõ£T ðò¡ ð´ˆFò '¹L ïè‚è¼M 'ÝAò¬õ 裆C‚ ÃìˆF¡ àœ«÷ 裇«ð£K¡ è‡¬í»‹ 輈¬î»‹  èõ˜‰F¿‚è, ܼƒè£†CòèˆF¡ ºèŠ¹‚ è†ììˆF¡ àœÀ‹ ªõO»‹ ݃Aô‚ Aö‚A‰Fò‚ °‹HQò˜ ðò¡ð´ˆFò¶‹ ¬èŠðŸPò¶ñ£ù ðô õ¬èŠ dóƒAèœ ÜEõ°ˆ¶ GÁˆîŠð†´œ÷ù.ÞõŸÁœ A.H1799 Ý‹ ݇®™ FŠ¹ ²™î£Q¡ i›„C‚°Š H¡ ¬èŠðŸøŠð†ì è¬ôïò‹ I‚è ¹L ºèŠ dóƒA °PŠHìˆî°‰î å¡Á.
Þ«î£ Ü´ˆîî£è 𣘬õò£÷˜èO¡ è‡èÀ‚°  M¼‰îO‚è‚ è£ˆF¼‚Aø¶ ªê¡¬ù ܼƒè£†CòèˆF¡ è¬ô‚Ãì‹.ºîô£õî£è Þƒ«è ܬñ‚èŠ ð†´œ÷  ð£¬ø ñŸÁ‹ °¬è‚ è¬ô‚ÃìˆF™ Üè„CõŠ¹‚ èF˜èœ ñŸÁ‹ ý£«ôü¡ M÷‚°è¬÷Š ðò¡ð´ˆF åL-åO‚ è‡è£†C å¡Á ãŸð´ˆîŠð†´œ÷¶. õóô£ŸÁ‚ è£ôˆ¶‚° º‰¬îò ð£¬ø‚°¬ì¾‚ è¬ôèœ,ð£¬øèO¡ õ¬èèœ,ð‡¹èœ, ñŸÁ‹ °¬è æMòƒèœ ðŸPò G蛄Cèœ ÞF™ 𣘬õò£÷˜èO¡ ݘõˆ¬îˆ ɇ´‹ õ¬èJ™ ܬñ‰¶œ÷ù.
ð£ó‹ðKò‚ è¬ôˆ ªî£°ŠH™ îƒè‚ «è£´è¬÷»‹ ñŸÁ‹ ÜõŸP¡ e¶ ªêŒòŠð´‹ ÞóˆFù‚ è™ «õ¬ôŠð£´è¬÷»‹ CøŠð£è‚ ªè£‡ì î…ê£×˜ æMòƒèœ, Þ‰¶‚èO¡ õ£›‚¬èJ¡ à현C ̘õ ñ£ù ÃÁè¬÷ Þ¬ê õ®õˆ«î£´ ªõO‚ªè£í¼‹ ªêò¬ô„ CøŠð£è‚ ªè£‡ì Üö° IO¼‹ Þó£ü¹îù æMòƒèœ,«ðóóê˜è¬÷»‹ Üõ˜èO¡ õ£›‚¬è G蛾è¬÷»‹ CˆîK‚A¡ø ð£óYè„ ªê™õ£‚°  ªè£‡ì ºèô£ò æMòƒèœ,ªð¼‹ð£¡¬ñò£è ðèõ£¡ A¼wíK¡ ê£èêƒè¬÷„ CˆîK‚A¡ø 裃ó£ æMòƒèœ ÝAò¬õ 裆CŠð´ˆîŠð†´œ÷ù
êñè£ô‚ è¬ôˆ ªî£°ŠH™ Þó£ü£ ÞóM õ˜ñ£,  ®.H.ó£Œ ê¾ˆK, «è.C.âv.ðE‚è˜, âv.îù𣙠ñŸÁ‹ Hø è¬ôë˜èO¡ ïiù æMòƒèÀ‹ CŸðƒèÀ‹ èõùˆ¬î ߘ‚A¡øù.
A.H.18 ñŸÁ‹ 19 Ý‹ ËŸø£‡´èO™ ݃Aô æMò˜è÷£™ õ¬óòŠð†ì 12 ݃Aô ÝÀï˜èœ ñŸÁ‹ î÷ðFèO¡ æMòƒèœ è‹dóñ£è G¡Á õóô£Á «ð²A¡øù.
݃Aô ÜóC¡ ÝÀï˜èÀ‹ °®òó²ˆ î¬ôõ˜  죂ì˜.ó£«ü‰Fó Hó꣈ Üõ˜èÀ‹ ðò¡ð´ˆFò ÜöAò «è£„ õ‡® Üôƒè£óñ£è GŸAø¶.
è™ð£‚è‹ Þ‰Fó£ 裉F ܵ Ý󣌄C ¬ñòˆî£™ ðKê£è õöƒèŠ ð†ì 40 ªñè£ õ£† FøÂœ÷  I¡ê£óˆ¬îˆ îò£K‚è‚ Ã®ò ÜF«õè ßµ¬÷‚ è¼M å¡P¡ ñ£FK Þƒ«è Þ¼Šð¶ Þ‰î‚ è¬ô‚ÃìˆF¡ CøŠ¹ Ü‹êñ£°‹.
ðöƒè£ô Þ‰Fò˜èO¡ ñ£òˆ õˆ¬î M÷‚°‹ Mîñ£è Þƒ«è ¬õ‚èŠð†´œ÷ îƒè ï¬èèœ,  ï£íòƒèœ ñŸÁ‹ ð®ñƒèO¡ Þ™ô£î ñ£òˆ  «î£Ÿøˆ¬î à‡¬ñ «ð£ô àíó„ ªêŒA¡ø ºŠ ðKñ£íŠ ðìƒèœ ޡªñ£¼ CøŠð£°‹.
Þ«î£ ªê¡¬ù ܼƒè£†CòèˆF¡ å¼ HKõ£ù  °ö‰¬îèœ Ü¼ƒ 裆Còè‹.¹ˆîè àôèˆFL¼‰¶  °ö‰¬îè¬÷ ¹Fò àôèƒèÀ‚° Þ†´„ªê¡Á  ªð£¿¶«ð£‚°‚ è™M î¼A¡ø ðô 裆C‚ Ãìƒèœ Þƒ«è ܬñ‰¶œ÷ù.
ñQî ï£èKèˆF¡ «î£Ÿøˆ¬î»‹ ð®Šð®ò£ù Üî¡ õ÷˜„C¬ò»‹ M÷‚°A¡ø êºî£ò‚Ãì‹,
ð™«õÁ àôè èO¡ èô£ê£ó ð‡ð£´è¬÷ M÷‚°‹ Mîñ£è 25 àôè èO¡ ñ‚èœ îƒè÷¶  ð£ó‹ðKò à¬ìè«÷£´ «î£¡ÁA¡ø ªð£‹¬ñ‚ 裆C‚ Ãì‹,
Iè MKõ£ù õ¬èJ™ ÜPMò¬ô M÷‚°A¡ø  M…ë£ù‚Ãì‹,
î¬ó,èì™ ñŸÁ‹ Ýè£ò õNŠ «ð£‚°õóˆF¡ õ÷˜„C¬ò M÷‚°A¡ø «ð£‚°õ󈶂 Ãì‹,ªî£N™ ¸†ð‚ Ãì‹ ñŸÁ‹ °ö‰¬îèœ ¬ñò‹ ÝAò¬õ  °ö‰¬îè¬÷ Ý‚è̘õñ£ù º¬øJ™ õNïìˆF Cø‰î °®ñ‚è÷£è à¼õ£‚°A¡øù.
Þ¼ðˆ«î£ó£‹ ËŸø£‡®¡ Iè º¡«ùPò ªî£N™ ¸†ðñ£ù Powder coating technology
ñŸÁ‹  ªêòŸ¬è‚  «è£œ ªê½ˆ¶ õ£èùŠ ð£èƒèœ îò£KŠH™ ðò¡ð´A¡ø investment casting technology ÝAòõõŸP¡ CøŠ¹ Ü‹êñ£ù ¸‡¶¬÷è÷Ÿø «ñŸ¹ø à«ô£èŠðóõ™ ªî£N™ ¸†ðˆFø¬ù
2000 ݇´èÀ‚° º¡ð£è«õ ªè£‡®¼‚A¡ø  ªî¡Q‰Fò 䋪𣡠ñŸÁ‹ ªõ‡èô ð®ñƒèœ ð‡¬ìò ñ‚èO¡ ªî£N™¸†ð ÜPM¬ù ïñ‚° à혈F MòŠH™ Ý›ˆ¶A¡øù.àôè Ü÷M™ ÜKò è¬ôŠð¬ìŠ¹è÷£è‚ è¼îŠð´A¡ø Þˆî¬èò ð®ñƒè¬÷ ªê¡¬ù ܼƒè£†Còè‹ àôè ܼƒ 裆CòèƒèO«ô«ò ÜFè Ü÷Mùî£èˆ îù¶ «êèKŠH™ ªè£‡´œ÷¶. ï£íòMò™ HKM™ Üö°ø õK¬êŠ ð´ˆîŠð†´œ÷ à«ô£è è£ô‚ è‡í£®èœ,¹ó£í£ â¡ø ªðò¼œ÷ A.º.Ýø£‹ ËŸø£‡®¡ ºˆF¬ó ï£íòƒèœ,°Šî ñŸÁ‹ °û£ù˜ ï£íòƒèœ,ð‡¬ìò îIö˜èO¡ ð‡í£†´ õEèˆ ªî£ì˜¹‚°„ ꣡ø£Œ M÷ƒ°‹ à«ó£ñ£Qò‚ 裲èœ, èìô£‡¬ñ‚°‚ 膮ò‹ ÃÁ‹ ð™ôõ˜ 裲èœ,𣇮ò , «ê£ö , Müòïèó ñŸÁ‹ ºèô£ò˜ 裲èœ, ð‡¬ìò Ü…ê™ î¬ôèœ,ðî‚èƒèœ ÝAòù 裇«ð£¬ó ð‡¬ìò è£ôˆ¬î«ò F¼‹HŠ  ð£˜‚è„ ªêŒ¶ ªê¡¬ù ܼƒ 裆Còè ñEº®J™   ñ£E‚èƒè÷£Œ åOi²A¡øù
GôMò™ HK¾ Þ‰Fò ®¡  õ÷ˆF¬ù  𣘬õò£÷˜èÀ‚° â´ˆFò‹¹Aø¶.
Šªð£¼†èœ,ð£¬ø õ¬èèœ, ¹¬îð®ñƒèœ âù Þƒ«è õ¬èŠ ð´ˆîŠð†´œ÷ ªð£¼†èO™ îƒèˆ ,M‡èŸèœ,èŸèœ ÝAò¬õ è‡¬í‚ èõ¼õ ܬñ‰¶œ÷ù.
Þƒ«è Þ¼‚A¡ø ¹¬îð®õƒèœ ªð¼‹ð£½‹ îI› ®¡ F¼„C ñŸÁ‹ ÜKòÖKL¼‰¶ «êèK‚èŠ ð†ì¬õ ò£°‹.
F¼õ‚è¬óJL¼‰¶ â´ˆ¶ õóŠð†ì I芪ðKò è™ ñó‹ å¡Á ܼƒè£†Còèˆ «î£†ìˆF™ 裆CŠð´ˆîŠ ð†´œ÷¶.,
ܼƒè£†Còè Þò‚èèˆF¡ W› Þòƒ°A¡ø ªê¡¬ù Üó²Ü¼ƒ 裆CòèˆF™ è¬ôŠªð£¼†èœ «êèKŠ¹ ñŸÁ‹ 裆CŠð´ˆ¶î¬ôò´ˆ¶ 𣶠  ñ£íõ˜èO¡ Fø¡è¬÷»‹ ÜP¾‚ جñ¬ò»‹ ªõO‚ ªè£í¼‹ «ï£‚舫 è¬ôŠªð£¼†èœ ñŸÁ‹ 膴Š ªð£¼†èœ ðŸPò ÜP¾ ꣘‰î ðJŸCèœ, ªê£Ÿ ªð£N¾èœ ñŸÁ‹ è‡è£†Cèœ ïìˆîŠ ð†´ õ¼A¡øù
膴Š ªð£¼†èœ àœ÷ ÞìƒèÀ‚° ñ£íõ˜è¬÷ ܬöˆ¶„ ªê¡Á ÜõŸ¬ø„ «êèK‚°‹ º¬ø ñŸÁ‹ ÜšMìƒèO¡ º‚Aòˆ¶õ‹ ÝAòù ðŸP ÜP‰¶  ªè£œõîŸè£è ܼƒè£†Còè„ ²ŸÁô£¾‹ ïìˆîŠð†´ õ¼Aø¶.ÝŒõ£÷˜èO¡ Ý󣌄C‚°ˆ «î¬õò£ù Mõóƒèœ ÜO‚èŠð´A¡øù.
¹¶ŠH‚èŠð†ì 裆C‚ Ãìƒè«÷£´ ªð£L¾ ªðŸÁˆ Fè¿‹ ªê¡¬ù ܼƒè£†CòèˆF¡ ªð¼¬ñ ªñ¡«ñ½‹ îõ¼Aø¶. ஆவணப் படத்தைக் காண இங்கே சொடுக்கவும்

http://www.youtube.com/watch?v=Z4_p2NGvUc4&list=UUVY0Wt_fI7rHGHrdyk8qqKQ&index=2&feature=plcp